Op de valreep een sterk verhaal
Door: Lidewij
Blijf op de hoogte en volg Lidewij
30 Augustus 2008 | Suriname, Paramaribo
Weer te druk gehad om te schrijven.. gelukkig niet alleen druk met beulen om de stage af te ronden, maar ook om nog even te kunnen genieten van het heerlijke land!
de laatste weken werken waren intensief, last minute zijn we ingezet in het crisisinterventieteam omtrent een dramatisch voorval in Nickerie, wellicht hebben jullie het kunnen lezen in de krant. Even plannen wijzigen en schipperen met de tijd dus, maar alles is goed gekomen, no spang!(heerlijk motto, hopelijk houd ik die vast in NL)
Met mijn Mobocofamilie staan de weken al een poosje in het teken van afscheid. Alle andere stagiaires zijn langzaam afgedropen naar Nederland, en we hebben zo'n intensieve tijd met elkaar gehad, dat het ‘weer uit elkaar gaan’ ons bezig houdt!
Ja, en toen brak de grote( niet zomervakantie, want het is hier altijd zomer) vakantie aan, ook hier betekent dat komkommertijd voor de hulpverlening, dus wij konden ook op vakantie!
Als hoogtepuntje kwam Judith natuurlijk ook nog naar Suriname, waar ik de afgelopen weken heerlijk mee op vakantie ben geweest.
Samen met Kim en Irene zijn we naar de Ralleighvallen geweest, een trip naar het binnenland waar we de 220meter hoge Voltzberg gingen beklimmen. We vertrokken dit keer spannend met een chartervliegtuigje ( KLEIN!!) van Blue Wing (!! )naar het binnenland, fantastisch om Suri van boven te zien. Kim heeft zelfs nog gestuurd, een droom waar menig vader jaloers op zal zijn ( de mijne tenminste wel ;) ) Eenmaal veilig geland in de rimboe bleek de boeking die we bij TOJO TOURS (niet boeken = oplichter) hadden gemaakt niet vlekkeloos te verlopen. Omdat we vier dagen in de BOESI (bos) zaten, werd al het eten en drinken vanuit de stad met ons mee gevlogen. Toen we eenmaal dorstig waren van de brandende zon, bleek dat we geen druppel drinken hadden mee gekregen!! Met de 7 uur durende wandeltocht van de volgende dag in het vooruitzicht begonnen wij ons toch wat zorgen te maken. Het alternatief regenwater klonk ons ook niet erg feestelijk in de oren, uiteindelijk hebben de gidsen hier en daar een flesje water weten te regelen en hebben we de berg kunnen beklimmen. Het was een lange wandeling door de bush, met een pittige klim stijl de berg op, maar bovenaan werd alles goed gemaakt(zie foto;s).. Op de terugweg zijn we over de Copenamerivier terug gevaren. De laatste nacht hebben we doorgebracht in Witagron, een klein dorpje langs de rivier. Ik heb een foto bijgevoegd van het krot huisje waar we hebben overnacht, stel je er bij voor: een kale vlakte zonder stroom of water, grote zwetende mannen, die zojuist uit het kamertje vandaan kropen waar wij vervolgens ons bedje konden opmaken (neuzen dicht), druk kwekkende Saramaccanen die elkaar sterke verhalen vertellen bij kaarslicht, vier westerse meisjes(wij dus) die voor ze gaan slapen eerst met de zaklamp nog eens goed de kamer bestuderen of er geen Tarantula’s onder het bed zitten, en ’s avonds een extra biertje hebben gedronken om toch maar in slaap te komen. De volgende morgen gebroken de boot weer op, vier uur varen naar de bewoonde wereld. Ook dat verliep nog even a la Suriname, het busje had twee uur vertraging, dus de lokale Chinese supermarkt van Boskamp hebben we nog even flink gesponsord. Eenmaal in de stad konden we na een vlugge douche, hups de Taxi weer in.. op naar huis, Nickerie. Een dag vol reizen dus, vol van de avonturen die we de afgelopen vier dagen hadden beleefd. Het was een spannende reis, maar niet het geld waard dat wij moesten lappen. Dat hebben wij dus ook nog gemeld bij meneer de manager, die de confrontatie niet aan durfde te gaan helaas. Het spreekwoord van uitstel komt afstel heeft hij weldegelijk bewezen in zijn beloftes die hij maakte, en na uitwisseling van mening over de tour werd het hem te veel, en is hij hem gesmeerd. Helaas heeft het ons niets opgeleverd, maarja, vier mondige dametjes konden het niet laten om meneer Tojo aan zijn mouw te trekken.:D
Terugkomst in Nickerie leverde ons een Parbo- Night op, een promotieavond voor het bier in Suriname, Nickerie werd omgetoverd in een walhalla van bierdrinkers, er werd dan ook alleen parbo verkocht. Gekuisd jong Nickerie ging los, ik heb mijn ogen uitgekeken.
Vervolgens zijn we weer in de bus gestapt naar de stad, dit keer met Carmen, om een trip naar berg en dal te maken: een actieve dag vol hiken, kayaktocht, en als klapper op de vuurpijl al hangend aan een kabelbaan door de bergen roetsjend, over de Surinamerivier, van boom naar boom. Ontzettend gave en vooral spannende dag, alles was helemaal perfect geregeld, wat een vooruitstrevende organisatie.
Na 2 korte nachten en een actieve trip werd het tijd voor relaxing, en zijn we nog een keer naar de Colakreek afgereisd.
De laatste dagen in Nickerie zijn gek, in het teken van afscheid, inpakken en wegwezen. Dit is mijn thuis geworden in een half jaar, ik heb mijn sociale contacten hier opgebouwd, mijn leven, en het wordt tijd dit allemaal weer achter te laten. Ik geniet de laatste 3 dagen nog even flink van de zon, de ruimte, de warmte, de mensen, mijn vrienden, van de no spang, van de parbo, van de zeedijk en van mezelf als bakra in Nickerie die het afgelopen jaar fantastisch heeft beleefd!
Tot snel allemaal, vanaf woensdag sta ik weer veilig op NLse bodem, ik kijk er naar uit om jullie weer te zien! Bedankt aan alle trouwe volgers van mijn verhalen en voor alle kaartjes en briefjes die mijn vriendinnetjes iedere keer trouw stuurden, en alle leuke mailtjes die ik heb ontvangen! Bigi Brasa, en Moi Syi, Lidewij
de laatste weken werken waren intensief, last minute zijn we ingezet in het crisisinterventieteam omtrent een dramatisch voorval in Nickerie, wellicht hebben jullie het kunnen lezen in de krant. Even plannen wijzigen en schipperen met de tijd dus, maar alles is goed gekomen, no spang!(heerlijk motto, hopelijk houd ik die vast in NL)
Met mijn Mobocofamilie staan de weken al een poosje in het teken van afscheid. Alle andere stagiaires zijn langzaam afgedropen naar Nederland, en we hebben zo'n intensieve tijd met elkaar gehad, dat het ‘weer uit elkaar gaan’ ons bezig houdt!
Ja, en toen brak de grote( niet zomervakantie, want het is hier altijd zomer) vakantie aan, ook hier betekent dat komkommertijd voor de hulpverlening, dus wij konden ook op vakantie!
Als hoogtepuntje kwam Judith natuurlijk ook nog naar Suriname, waar ik de afgelopen weken heerlijk mee op vakantie ben geweest.
Samen met Kim en Irene zijn we naar de Ralleighvallen geweest, een trip naar het binnenland waar we de 220meter hoge Voltzberg gingen beklimmen. We vertrokken dit keer spannend met een chartervliegtuigje ( KLEIN!!) van Blue Wing (!! )naar het binnenland, fantastisch om Suri van boven te zien. Kim heeft zelfs nog gestuurd, een droom waar menig vader jaloers op zal zijn ( de mijne tenminste wel ;) ) Eenmaal veilig geland in de rimboe bleek de boeking die we bij TOJO TOURS (niet boeken = oplichter) hadden gemaakt niet vlekkeloos te verlopen. Omdat we vier dagen in de BOESI (bos) zaten, werd al het eten en drinken vanuit de stad met ons mee gevlogen. Toen we eenmaal dorstig waren van de brandende zon, bleek dat we geen druppel drinken hadden mee gekregen!! Met de 7 uur durende wandeltocht van de volgende dag in het vooruitzicht begonnen wij ons toch wat zorgen te maken. Het alternatief regenwater klonk ons ook niet erg feestelijk in de oren, uiteindelijk hebben de gidsen hier en daar een flesje water weten te regelen en hebben we de berg kunnen beklimmen. Het was een lange wandeling door de bush, met een pittige klim stijl de berg op, maar bovenaan werd alles goed gemaakt(zie foto;s).. Op de terugweg zijn we over de Copenamerivier terug gevaren. De laatste nacht hebben we doorgebracht in Witagron, een klein dorpje langs de rivier. Ik heb een foto bijgevoegd van het krot huisje waar we hebben overnacht, stel je er bij voor: een kale vlakte zonder stroom of water, grote zwetende mannen, die zojuist uit het kamertje vandaan kropen waar wij vervolgens ons bedje konden opmaken (neuzen dicht), druk kwekkende Saramaccanen die elkaar sterke verhalen vertellen bij kaarslicht, vier westerse meisjes(wij dus) die voor ze gaan slapen eerst met de zaklamp nog eens goed de kamer bestuderen of er geen Tarantula’s onder het bed zitten, en ’s avonds een extra biertje hebben gedronken om toch maar in slaap te komen. De volgende morgen gebroken de boot weer op, vier uur varen naar de bewoonde wereld. Ook dat verliep nog even a la Suriname, het busje had twee uur vertraging, dus de lokale Chinese supermarkt van Boskamp hebben we nog even flink gesponsord. Eenmaal in de stad konden we na een vlugge douche, hups de Taxi weer in.. op naar huis, Nickerie. Een dag vol reizen dus, vol van de avonturen die we de afgelopen vier dagen hadden beleefd. Het was een spannende reis, maar niet het geld waard dat wij moesten lappen. Dat hebben wij dus ook nog gemeld bij meneer de manager, die de confrontatie niet aan durfde te gaan helaas. Het spreekwoord van uitstel komt afstel heeft hij weldegelijk bewezen in zijn beloftes die hij maakte, en na uitwisseling van mening over de tour werd het hem te veel, en is hij hem gesmeerd. Helaas heeft het ons niets opgeleverd, maarja, vier mondige dametjes konden het niet laten om meneer Tojo aan zijn mouw te trekken.:D
Terugkomst in Nickerie leverde ons een Parbo- Night op, een promotieavond voor het bier in Suriname, Nickerie werd omgetoverd in een walhalla van bierdrinkers, er werd dan ook alleen parbo verkocht. Gekuisd jong Nickerie ging los, ik heb mijn ogen uitgekeken.
Vervolgens zijn we weer in de bus gestapt naar de stad, dit keer met Carmen, om een trip naar berg en dal te maken: een actieve dag vol hiken, kayaktocht, en als klapper op de vuurpijl al hangend aan een kabelbaan door de bergen roetsjend, over de Surinamerivier, van boom naar boom. Ontzettend gave en vooral spannende dag, alles was helemaal perfect geregeld, wat een vooruitstrevende organisatie.
Na 2 korte nachten en een actieve trip werd het tijd voor relaxing, en zijn we nog een keer naar de Colakreek afgereisd.
De laatste dagen in Nickerie zijn gek, in het teken van afscheid, inpakken en wegwezen. Dit is mijn thuis geworden in een half jaar, ik heb mijn sociale contacten hier opgebouwd, mijn leven, en het wordt tijd dit allemaal weer achter te laten. Ik geniet de laatste 3 dagen nog even flink van de zon, de ruimte, de warmte, de mensen, mijn vrienden, van de no spang, van de parbo, van de zeedijk en van mezelf als bakra in Nickerie die het afgelopen jaar fantastisch heeft beleefd!
Tot snel allemaal, vanaf woensdag sta ik weer veilig op NLse bodem, ik kijk er naar uit om jullie weer te zien! Bedankt aan alle trouwe volgers van mijn verhalen en voor alle kaartjes en briefjes die mijn vriendinnetjes iedere keer trouw stuurden, en alle leuke mailtjes die ik heb ontvangen! Bigi Brasa, en Moi Syi, Lidewij
-
30 Augustus 2008 - 21:18
Truce:
Lieve Lidewij,
Aan alles komt een eind. Wat heb je ontzettend veel beleefd en genoten. We vonden het fijn dit mee te mogen beleven. Nog een paar dagen en dan weer in ons eigen land. Heb een goede thuis reis. Bij je ouders ligt een welkomsgroet op je te wachten.Veel liefs van ons allemaal. Je tante -
31 Augustus 2008 - 09:50
Noockie:
Ik ben bliijjjjjj je komt bijna terug! :D
Tot woensdag dushi, zal met smart op je staan te wachten in de aankomsthal. Hopelijk duurt t no-spang beleid bij de douane niet té lang.
Kussiej. -
31 Augustus 2008 - 10:49
Kirsten:
Een ervaring,een hele belevenis,een hele stap,heel veel emoties,iets waar je trots op kan zijn en niet de minste een levenservaring rijker.
Dit pakt niemand je af.
Geniet van je terug reis naar je "thuis"land en als je weer voet op eigen bodem zet en je kijkt nog één keer om naar het vliegtuig die je veilig naar Holland heeft gevlogen,denk dan,deze extra rugzak die ik nu bij me draag,zou ik de rest van mijn leven blijven dragen . En daar mag je trots op zijn.
Fijne thuiskomst met je vrienden/innen,ouders en broer.
Je nicht Kirsten -
31 Augustus 2008 - 12:42
Fiek:
Spannenddd bijna weer in het land! Ik heb genoten van je verhalen :D en leuke fotos!! Maar ben ook weer blij dat je snel weer terug komt!!:D
Tot gauw lieverd!! -
01 September 2008 - 10:56
Laura:
Lieve Lied,
Geniet nog even volop van je laatste daagjes. Ik heb genoten van al je verhalen en jaloersmakende foto's, maar ben wel blij dat je weer terug komt!
Tot gauw!
Liefs Laura -
01 September 2008 - 19:38
Arjan:
Heee Lied! Vette verhalen allemaal, geniet nog effe van de laatste uurtjes...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
