vakantiegevoel in Galibi!

Drie maanden Sranan doorstaan! Het werd vorige week hoog tijd om er weer eens op uit te gaan! Ik ben samen met Kim vorig weekend naar Galibi geweest. We vertrokken vrijdagmorgen héél erg vroeg richting de stad, namelijk met de staatsbus om zes uur, zodat we de hele vrijdag nog een dagje in de stad konden shoppen. Dat is heel goed gelukt! Een studiegenootje van ons, Lise, was toevallig ook in Paramaribo samen met haar vriend. We hebben vrijdagavond elkaar opgezocht en gezellig samen gegeten. Je begrijpt dat we daarna totaal zijn ingestort, aangezien we al vanaf 4 uur in de ochtend wakker waren, dus zijn we lekker vroeg gaan slapen.
De volgende ochtend vertrokken we richting Albina om vanuit daar met een bootje naar Galibi te komen. In de taxi heb ik twee uur lang mijn hart vast gehouden en was ik erg blij dat ik in levende lijve weer uit de auto kon stappen!! Stel je een weg voor vol gaten, en zie het dan als een uitdaging daar zo hard mogelijk over heen te scheuren, dan begrijp je de lol van de taxi chauf!

Eenmaal op Albina, wat niet veel voorstelt, hebben we wat boodschapjes gedaan, zodat we konden koken op Galibi.(op Galibi zelf was er bijna niets te krijgen) Aangezien we op de bonnefooi er heen gingen, en we geen zin hadden om weer aan een toeristengroep vast te zitten moesten we dit keer alles zelf mee slepen. Al in Albina merk je dat je op de grens van Suriname met Frans Guyana staat. Er wordt veel Frans gesproken en we kregen talloze bootritjes aangeboden om naar Frans Guyana te gaan. Voor Galibi hadden we geregeld dat we met een toeristenboot mee konden varen. Eenmaal aangekomen op Galibi werden we afgezet op Christiankondre, waar wij onze hangmat in de hut op konden hangen. We sliepen daar met nog een aantal andere mensen, waaronder een jongen die eigenlijk een gids is die uit Galibi komt, maar er nu in zijn vrije tijd was. Hij wist veel over het eiland te vertellen dus dat was hartstikke leuk. We hebben die middag een beetje rondgelopen op het eiland, en zijn naar ‘de zoo’ geweest. Ik heb me zo gek laten krijgen dat ik een slang om mijn nek heb laten hangen, er waren kaaimannen, aapjes, schildpadjes, een neusbeertje, luiaard.. kleinschalig en geïmproviseerd, maar toch wel erg leuk. Na een biertje te hebben gedronken en te hebben zijn Kim en ik gaan koken in het keukentje dat bij de hut hoorde, aardig geslaagd al zeg ik het zelf. Om elf uur ging het licht uit op Galibi, en zijn we de hangmat in gekropen, want we moesten er om half vier weer uit, want dan konden we mee om schildpadden te spotten op het beschermde gedeelte van het eiland.

Het had natuurlijk wel wat avontuurlijks om midden in de nacht weer het bootje in te stappen om op zoek te gaan naar de ontzettend grote schildpadden die in deze maanden hun eieren op het strand komen leggen! Toen we aankwamen liepen we direct tegen een Leatherback schildpad aan, die net zijn eieren had begraven en weer de zee in probeerde te kruipen ( dit duurt wel even aangezien zo’n dier wel duizend kilo kan wegen!!) Er kwam net een volgende aanzwemmen, dus toen hebben we meer dan twee uur lang kunnen kijken naar het hele proces van eieren leggen! Zo’n aparte, maar ontzettend leuke ervaring! Nadat we de zon op konden zien komen, én we ook nog een aantal kleine schildpadjes hadden gezien die net uit waren gekomen, gingen we weer terug, om nog een klein uiltje te knappen.
De anderen gingen weer terug naar huis, maar Kim en ik besloten nog lekker een nachtje te blijven. Er hangt op Galibi een heerlijke rust, er wonen in de twee dorpjes van Galibi slechts 800 mensen, de Kariëben leven in dit gedeelte, in kleine houten hutjes, met pina- daken, aan het strand, tussen de palmen en Manja bomen. De stroom is beperkt, en er wordt (af) gewassen in de zee. Kim en ik hebben aan het strand geluierd, de rust duurde helaas niet lang, aangezien er twee indianen waren, die hun zwijnen aan het uitlaten waren en het op ons gemunt hadden. We werden uitgenodigd om kokosnoten te komen eten. Dit leek ons wel geinig en vrij onschuldig, tot zij wat vrijpostig werden en dachten dat wij bakra’s wel in waren voor een avontuurtje! Ze wilden ons graag op foto nemen, máár dan was het wel zo leuk als we met één van hun op de foto te gaan! Welja, wat kan het kwaad zou je zeggen. Ik ging naast de indiaan zitten, die mij een brede lach gaf, waarbij hij zijn gouden tanden bloot lachte, mij zo ongeveer in de houdgreep hield, en mijn hand vastpakte zodat het op de foto leek alsof wij al jaren een gelukkig getrouwd stel waren ( stel dan nog wel even mijn lach als een boer met kiespijn erbij) tijd om op te stappen dus! ’s Avonds kwamen onze vrienden zichzelf uitnodigen om ons enige lauwe Parboflesje op te drinken, en werd ik, toen ik mij even afzonderde in de keuken door mijn gouden tand vriend gevraagd of ik niet een relatie met hem wilde!! Na dit uit zijn hoofd gepraat te hebben, wat nog best wat moeite kostte( want hij zag zichzelf al in Amsterdam natuurlijk) ben ik Kim gaan verlossen van de pijnlijke stiltes die plaatsvonden, en de nodige toespelingen die er bij haar plaatsvonden. Het kostte enige moeite om ze de figuurlijke deur uit te werken en we zijn lekker gaan slapen. De volgende morgen konden we met een bootje mee terug varen. Helaas regende het ver- schrik- ke- lijk hard, en zijn we tot op het bot na geregend in de boot. Omdat we toch al doorweekt waren, besloten we nog even over te steken naar Frans Guyana, waar we bij de Boulangerie croissantjes en een stokbrood hebben kunnen kopen. Wel nog even afgezet door een aangeschoten taxi chauffeur, én op de terugtocht mee gelift met illegale Brazilianen die de grens over konden steken via een ander gedeelte van Albina.. kortom, het was één groot avontuur! Die nacht in de stad geslapen, en de volgende morgen, na het intens genieten van onze croissants, en de baguettes de Brie weer de bus in richting Nickerie.. einde vakantie..